Verbum

анлайнавы слоўнік

аператы́ўны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аператы́ўны	аператы́ўная	аператы́ўнае	аператы́ўныя
Р.	аператы́ўнага	аператы́ўнай аператы́ўнае	аператы́ўнага	аператы́ўных
Д.	аператы́ўнаму	аператы́ўнай	аператы́ўнаму	аператы́ўным
В.	аператы́ўны (неадуш.) аператы́ўнага (адуш.)	аператы́ўную	аператы́ўнае	аператы́ўныя (неадуш.) аператы́ўных (адуш.)
Т.	аператы́ўным	аператы́ўнай аператы́ўнаю	аператы́ўным	аператы́ўнымі
М.	аператы́ўным	аператы́ўнай	аператы́ўным	аператы́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нна-аператы́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вае́нна-аператы́ўны	вае́нна-аператы́ўная	вае́нна-аператы́ўнае	вае́нна-аператы́ўныя
Р.	вае́нна-аператы́ўнага	вае́нна-аператы́ўнай вае́нна-аператы́ўнае	вае́нна-аператы́ўнага	вае́нна-аператы́ўных
Д.	вае́нна-аператы́ўнаму	вае́нна-аператы́ўнай	вае́нна-аператы́ўнаму	вае́нна-аператы́ўным
В.	вае́нна-аператы́ўны (неадуш.) вае́нна-аператы́ўнага (адуш.)	вае́нна-аператы́ўную	вае́нна-аператы́ўнае	вае́нна-аператы́ўныя (неадуш.) вае́нна-аператы́ўных (адуш.)
Т.	вае́нна-аператы́ўным	вае́нна-аператы́ўнай вае́нна-аператы́ўнаю	вае́нна-аператы́ўным	вае́нна-аператы́ўнымі
М.	вае́нна-аператы́ўным	вае́нна-аператы́ўнай	вае́нна-аператы́ўным	вае́нна-аператы́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пла́нава-аператы́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пла́нава-аператы́ўны	пла́нава-аператы́ўная	пла́нава-аператы́ўнае	пла́нава-аператы́ўныя
Р.	пла́нава-аператы́ўнага	пла́нава-аператы́ўнай пла́нава-аператы́ўнае	пла́нава-аператы́ўнага	пла́нава-аператы́ўных
Д.	пла́нава-аператы́ўнаму	пла́нава-аператы́ўнай	пла́нава-аператы́ўнаму	пла́нава-аператы́ўным
В.	пла́нава-аператы́ўны (неадуш.) пла́нава-аператы́ўнага (адуш.)	пла́нава-аператы́ўную	пла́нава-аператы́ўнае	пла́нава-аператы́ўныя (неадуш.) пла́нава-аператы́ўных (адуш.)
Т.	пла́нава-аператы́ўным	пла́нава-аператы́ўнай пла́нава-аператы́ўнаю	пла́нава-аператы́ўным	пла́нава-аператы́ўнымі
М.	пла́нава-аператы́ўным	пла́нава-аператы́ўнай	пла́нава-аператы́ўным	пла́нава-аператы́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аператы́ўны, -ая, -ае.

Здольны хутка і правільна выконваць практычныя задачы; дзейсны.

Аператыўнае кіраўніцтва.

|| наз. аператы́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эшало́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Баявое, аператыўнае пастраенне.

2. Цягнік, а таксама іншы від транспарту спецыяльнага прызначэння для масавых перавозак.

Воінскі э.

Э. з нафтай.

|| прым. эшало́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

месцазнахо́джанне, ‑я, н.

Месца, дзе хто‑, што‑н. знаходзіцца. Выконваючы аператыўнае заданне камандавання палка, Гравэ з групай таварышаў прабіраўся ў варожы стан, каб дазнацца пра месцазнаходжанне штаба белых. Барашка. Высокая бляшаная труба з дратамі-адводамі паказвае на месцазнаходжанне паравога млына. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́рмія, -і, мн. -міі, -мій, ж.

1. Сукупнасць узброеных сіл дзяржавы.

Служыць у арміі.

Дзеючая а. (войска, якое ў час вайны знаходзіцца на фронце).

2. Сухапутныя ўзброеныя сілы ў адрозненне ад марскіх і паветраных сіл.

3. Аператыўнае вайсковае аб’яднанне з некалькіх карпусоў, дывізій аднаго або некалькіх родаў войск.

Танкавая а.

4. перан., каго. Наогул — вялікая колькасць нечым аб’яднаных людзей.

А. настаўнікаў.

А. змагароў за мір.

|| прым. арме́йскі, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

операти́вный

1. мед. аперацы́йны;

операти́вное вмеша́тельство аперацы́йнае ўмяша́нне;

2. аператы́ўны;

операти́вное руково́дство аператы́ўнае кіраўні́цтва;

операти́вная сво́дка аператы́ўная зво́дка;

операти́вная гру́ппа аператы́ўная гру́па.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэгла́мент, ‑у, М ‑нце, м.

1. Уст. Інструкцыя, службовы статут, звод правіл. У Куцага чэшуцца рукі да бойкі, але ён ведае рэгламент, дзе сказана, што біць нельга. Пестрак.

2. Устаноўлены, прыняты распарадак з’езда, схода і пад. Устанавіць рэгламент. Рэгламент пленарнага пасяджэння канферэнцыі. // Разм. Час, адведзены згодна з устаноўленым распарадкам на выступленне. Гэта нават не нарада, гэта хутчэй аператыўнае пасяджэнне баявога штаба ў палявых умовах. Рэгламент — тры хвіліны. Уносіць толькі канкрэтныя прапановы. Грахоўскі.

[Ад фр. règlement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)