аператы́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аператы́ўка |
аператы́ўкі |
| Р. |
аператы́ўкі |
аператы́вак |
| Д. |
аператы́ўцы |
аператы́ўкам |
| В. |
аператы́ўку |
аператы́ўкі |
| Т. |
аператы́ўкай
аператы́ўкаю |
аператы́ўкамі |
| М. |
аператы́ўцы |
аператы́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аператы́ўка ж., разг. операти́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аператы́ўка, ‑і, ДМ ‑тыўцы; Р мн. ‑тывак; ж.
Разм. Кароткі сход для вырашэння неадкладных спраў; лятучка. Узбуджаны тон Булаевых выступленняў на аператыўках, гучныя плакаты, што віселі ў пралетах, усё сведчыла, што справы ідуць добра. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
операти́вка прост. аператы́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)