апаяса́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апаяшу́ся |
апая́шамся |
| 2-я ас. |
апая́шашся |
апая́шацеся |
| 3-я ас. |
апая́шацца |
апая́шуцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
апаяса́ўся |
апаяса́ліся |
| ж. |
апаяса́лася |
| н. |
апаяса́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
апаяшы́ся |
апаяшы́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
апаяса́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апаяса́цца, апаяшуся, апаяшашся, апаяшацца; зак.
1. Надзець на сябе пояс; падперазацца.
2. перан. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Абкружыцца чым‑н. Апаясаўся ён [Ленінград] марскою сінявой. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апаяса́ць, апаяшу́, апая́шаш, апая́ша; апаяшы́; апаяса́ны; зак.
1. каго-што. Надзець на каго-н. пояс, падперазаць.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., што. Працягнуцца вакол чаго-н., абкружыць сабой.
Лес апаясаў вёску.
|| незак. апая́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. апаяса́цца, апаяшу́ся, апая́шашся, апая́шацца; апаяшы́ся (да 1 знач.); незак. апая́свацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)