апа́ска, -і, ДМ апа́сцы, ж. (разм.).
Асцярожнасць у прадбачанні небяспекі; боязь, страх.
Гаварыць з апаскай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апа́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апа́ска |
| Р. |
апа́скі |
| Д. |
апа́сцы |
| В. |
апа́ску |
| Т. |
апа́скай
апа́скаю |
| М. |
апа́сцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
апа́ска ж., разг. опа́ска, опасе́ние ср.;
з ~кай — с опа́ской
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апа́ска, ‑і, ДМ ‑цы, ж.
Разм. Асцярожнасць, выкліканая прадбачаннем нядобрага, непрыемнага. Хадзіць з апаскай. Гаварыць з апаскай. // Боязь, страх. Што ты глянула, з такой апаскаю? Глебка. Вялікай апаскі няма — з Журавіч немцы паўцякалі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опасе́ние ср. апа́ска, -кі ж.; асцяро́га, -гі ж., бо́язь, -зі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опа́ска апа́ска, -кі ж.;
с опа́ской разг. з апа́скай, з асцяро́гай, асцяро́жна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скру́пул ‘малая колькасць, крупинка’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), скру́пулка памянш. (Нас., Байк. і Некр.). З польск. skrupuł ‘дробная адзінка вагі (у аптэкарскай справе)’, таксама як і рус. скру́пул ‘тс’ (Кюнэ, Poln., 97); польскае да лац. scrupulus ‘маленькі востры каменьчык; сумненне, апаска’ (Варш. сл., 6, 181).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)