апаражне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апаражне́нне
Р. апаражне́ння
Д. апаражне́нню
В. апаражне́нне
Т. апаражне́ннем
М. апаражне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апаражне́нне ср.

1. опора́жнивание, освобожде́ние, высвобожде́ние; см. апаражня́ць;

2. прост. испражне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаражне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апаражніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́біць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -біць; незак.

1. безас., каго-што. Пра частае апаражненне кішэчніка.

Дзіця ўвесь час с.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка ў каго-н.

Касторка добра с.

|| зак. прасла́біць, -біць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́біць, ‑біць; незак.

1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высвобожде́ние вызвале́нне, -ння ср.; выслабане́нне, -ння ср., аслабане́нне, -ння ср.; выма́нне, -ння ср.; выця́гванне, -ння ср.; апаражне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запо́р ​1, ‑а, м.

Прыстасаванне, якое служыць для запірання дзвярэй, варот і пад. Жалезны запор. Аўтаматычны запар. □ Неўзабаве заляскаталі запоры дзвярэй і ў пустаце форткі паказаўся злы твар. Машара. Мінаў.. [Амелька] толькі двары з моцнымі дубовымі варотамі, з цяжкімі жалезнымі запорамі. Краўчанка. Аднойчы, седзячы на ганку, Паўлік заўважыў, што дзверы ў хляўчук адчынены. Дагэтуль яны заўсёды былі на запоры. Беразняк.

запо́р ​2, ‑у, м.

Працяглая затрымка стулу або сістэматычнае няпоўнае апаражненне кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

освобожде́ние

1. вызвале́нне, -ння ср.;

2. вызвале́нне, -ння ср.;

3. апаражне́нне, -ння ср.;

4. ачышчэ́нне, -ння ср.;

5. апро́стванне, -ння ср.; см. освобожда́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опустоше́ние

1. спусташэ́нне, -ння ср., апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. спусто́шванне, -ння ср., апусто́шванне, -ння ср.;

2. апаражне́нне, -ння ср.; апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. апусто́шванне, -ння ср.;

3. апусташэ́нне, -ння ср.; см. опустоша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)