апані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (кніжн.).

Выступаць з крытычным разборам чаго-н. на дыспуце, з абвяржэннем чыіх-н. доказаў, палажэнняў у час абароны дысертацыі і пад.

А. дысертанту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апані́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апані́рую апані́руем
2-я ас. апані́руеш апані́руеце
3-я ас. апані́руе апані́руюць
Прошлы час
м. апані́раваў апані́равалі
ж. апані́равала
н. апані́равала
Загадны лад
2-я ас. апані́руй апані́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апані́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апані́раваць несов. оппони́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Выступаць у якасці апанента на дыспуце, спрэчцы; быць чыім‑н. апанентам. // Наогул пярэчыць каму‑н. у спрэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оппони́ровать несов. апані́раваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)