апані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (кніжн.).

Выступаць з крытычным разборам чаго-н. на дыспуце, з абвяржэннем чыіх-н. доказаў, палажэнняў у час абароны дысертацыі і пад.

А. дысертанту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апані́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апані́рую апані́руем
2-я ас. апані́руеш апані́руеце
3-я ас. апані́руе апані́руюць
Прошлы час
м. апані́раваў апані́равалі
ж. апані́равала
н. апані́равала
Загадны лад
2-я ас. апані́руй апані́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апані́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апані́раваць несов. оппони́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Выступаць у якасці апанента на дыспуце, спрэчцы; быць чыім‑н. апанентам. // Наогул пярэчыць каму‑н. у спрэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апані́раваць opponíeren vt; als Opponént áuftreten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

апані́раваць

(лац. opponere = пярэчыць)

1) пярэчыць, аспрэчваць чыё-н. меркаванне;

2) выступаць у якасці апанента на публічнай абароне дысертацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

оппони́ровать несов. апані́раваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

opponíeren

vi апані́раваць, пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oponować

незак. апаніраваць, пярэчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)