апа́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
апа́ліна |
апа́ліны |
| Р. |
апа́ліны |
апа́лін |
| Д. |
апа́ліне |
апа́лінам |
| В. |
апа́ліну |
апа́ліны |
| Т. |
апа́лінай
апа́лінаю |
апа́лінамі |
| М. |
апа́ліне |
апа́лінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
апа́ліна, ‑ы, ж.
Тое, што і абпаліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Апалі́на-Ба́сіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Апалі́на-Ба́сіна |
| Р. |
Апалі́на-Ба́сіна |
| Д. |
Апалі́на-Ба́сіну |
| В. |
Апалі́на-Ба́сіна |
| Т. |
Апалі́на-Ба́сінам |
| М. |
Апалі́на-Ба́сіне |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)