апа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай.

|| ж. апа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. апа́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апа́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апа́льшчык апа́льшчыкі
Р. апа́льшчыка апа́льшчыкаў
Д. апа́льшчыку апа́льшчыкам
В. апа́льшчыка апа́льшчыкаў
Т. апа́льшчыкам апа́льшчыкамі
М. апа́льшчыку апа́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апа́льшчык м. исто́пник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́льшчык, ‑а, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай. Апальшчык у калідоры грукнуў дровамі аб жалезны ліст ля печкі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истопни́к апа́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да апальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́льнік

‘апальшчык - той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апа́льнік апа́льнікі
Р. апа́льніка апа́льнікаў
Д. апа́льніку апа́льнікам
В. апа́льніка апа́льнікаў
Т. апа́льнікам апа́льнікамі
М. апа́льніку апа́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)