анфа́с, прысл.

Тварам да таго, хто глядзіць.

Сфатаграфавацца а.

|| прым. анфа́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анфа́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. анфа́с
Р. анфа́су
Д. анфа́су
В. анфа́с
Т. анфа́сам
М. анфа́се

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анфа́с

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
анфа́с - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анфа́с нареч. анфа́с.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анфа́с нареч. анфа́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анфа́с, прысл.

Тварам да таго, хто глядзіць.

[Фр. en face.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фас, ‑а, м.

1. Выгляд твару спераду. // Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).

2. Спец. Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.

•••

У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.

[Фр. face — твар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)