ану́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ану́чны |
ану́чная |
ану́чнае |
ану́чныя |
| Р. |
ану́чнага |
ану́чнай ану́чнае |
ану́чнага |
ану́чных |
| Д. |
ану́чнаму |
ану́чнай |
ану́чнаму |
ану́чным |
| В. |
ану́чны (неадуш.) ану́чнага (адуш.) |
ану́чную |
ану́чнае |
ану́чныя (неадуш.) ану́чных (адуш.) |
| Т. |
ану́чным |
ану́чнай ану́чнаю |
ану́чным |
ану́чнымі |
| М. |
ану́чным |
ану́чнай |
ану́чным |
ану́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ану́чны
1. (сделанный из тряпок) тряпи́чный, тря́почный; вето́шный;
2. портя́ночный;
3. тряпьёвый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ану́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да анучы (у 1, 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ану́ча, -ы, мн. -ы, ану́ч, ж.
1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).
А. для мыцця падлогі.
2. Парванае, паношанае, старое адзенне (разм.).
Сабралася многа розных ануч.
3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.
4. перан. Бязвольны, бесхарактарны чалавек.
А., а не хлапец.
|| памянш. ану́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 3 знач.).
|| прым. ану́чны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тряпи́чный
1. ану́чны;
2. перен. слабаво́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)