анулява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. анулява́нне
Р. анулява́ння
Д. анулява́нню
В. анулява́нне
Т. анулява́ннем
М. анулява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анулява́нне ср. аннули́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анулява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ануляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анулява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што.

Аб’явіць (аб’яўляць) несапраўдным, скасаваць (касаваць).

А. дагавор.

|| наз. анулява́нне, -я, н. і ануля́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аннули́рование анулява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)