анкла́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анкла́ў |
анкла́вы |
| Р. |
анкла́ва |
анкла́ваў |
| Д. |
анкла́ву |
анкла́вам |
| В. |
анкла́ў |
анкла́вы |
| Т. |
анкла́вам |
анкла́вамі |
| М. |
анкла́ве |
анкла́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
анкла́ў, -ла́ва м., геогр. анкла́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анкла́в геогр. анкла́ў, -ла́ва м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
энкла́ў, ‑лава, м.
Спец. Тэрыторыя або частка тэрыторыі дзяржавы, акружаная з усіх бакоў тэрыторыяй якой‑н. іншай дзяржавы; анклаў.
[Фр. enclave.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)