анкла́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анкла́ў анкла́вы
Р. анкла́ва анкла́ваў
Д. анкла́ву анкла́вам
В. анкла́ў анкла́вы
Т. анкла́вам анкла́вамі
М. анкла́ве анкла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анкла́ў, -ла́ва м., геогр. анкла́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АНКЛА́Ў,

энклаў (франц. enclave ад лац. inclavare замыкаць на ключ), частка тэр. адной дзяржавы, з усіх бакоў акружаная тэр. іншай дзяржавы (напр., Сан-Марына на тэр. Італіі). Калі анклаў мае выхад да мора, яго наз. паўанклавам (напр., правінцыя Кабінда ў Анголе).

т. 1, с. 374

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

анкла́ў

(фр. enclave)

тэрыторыя або частка тэрыторыі адной дзяржавы, поўнасцю акружаная тэрыторыяй іншай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анкла́ў

(фр. enclave)

тэрыторыя або частка тэрыторыі адной дзяржавы, поўнасцю акружаная тэрыторыяй іншай дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

анкла́в геогр. анкла́ў, -ла́ва м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

enclave [ˈenkleɪv] n. geog. анкла́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

энкла́ў, ‑лава, м.

Спец. Тэрыторыя або частка тэрыторыі дзяржавы, акружаная з усіх бакоў тэрыторыяй якой‑н. іншай дзяржавы; анклаў.

[Фр. enclave.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

enklawa

ж. анклаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

энкла́ў

(фр. enclave)

тое, што і анклаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)