анекдаты́чны, -ая, -ае.

1. гл. анекдот.

2. Падобны на анекдот, малапраўдзівы.

А. выпадак.

|| наз. анекдаты́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анекдаты́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. анекдаты́чны анекдаты́чная анекдаты́чнае анекдаты́чныя
Р. анекдаты́чнага анекдаты́чнай
анекдаты́чнае		 анекдаты́чнага анекдаты́чных
Д. анекдаты́чнаму анекдаты́чнай анекдаты́чнаму анекдаты́чным
В. анекдаты́чны (неадуш.)
анекдаты́чнага (адуш.)		 анекдаты́чную анекдаты́чнае анекдаты́чныя (неадуш.)
анекдаты́чных (адуш.)
Т. анекдаты́чным анекдаты́чнай
анекдаты́чнаю		 анекдаты́чным анекдаты́чнымі
М. анекдаты́чным анекдаты́чнай анекдаты́чным анекдаты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анекдаты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. анекдаты́чны анекдаты́чная анекдаты́чнае анекдаты́чныя
Р. анекдаты́чнага анекдаты́чнай
анекдаты́чнае		 анекдаты́чнага анекдаты́чных
Д. анекдаты́чнаму анекдаты́чнай анекдаты́чнаму анекдаты́чным
В. анекдаты́чны (неадуш.)
анекдаты́чнага (адуш.)		 анекдаты́чную анекдаты́чнае анекдаты́чныя (неадуш.)
анекдаты́чных (адуш.)
Т. анекдаты́чным анекдаты́чнай
анекдаты́чнаю		 анекдаты́чным анекдаты́чнымі
М. анекдаты́чным анекдаты́чнай анекдаты́чным анекдаты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

анекдаты́чны анекдоти́ческий, анекдоти́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анекдаты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які нагадвае сабою анекдот. Анекдатычнае апавяданне. Анекдатычны выпадак.

2. Неверагодны, недарэчны, варты анекдота. Анекдатычнае паведамленне.

3. Як з анекдота. Анекдатычная слава. □ [Тужыкаў] — тугадум, як той анекдатычны фін, — на пытанне, якое гадалі раніцай, адкажа ўвечары. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анекдо́т, -а, М -до́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае забаўнае, смешнае апавяданне з нечаканай развязкай.

2. перан. Незвычайнае смешнае здарэнне (разм.).

Са мною здарыўся а.

|| прым. анекдаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анекдоти́ческий анекдаты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анекдоти́чный анекдаты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тугаду́м, ‑а, м.

Разм. Той, хто не можа хутка думаць, разумець. Выхваляўся тугадум: Маю сорак тэм-задум!.. Але вось бяда і гора. Што няма дагэтуль твораў. Шушкевіч. Вырашыў [Шыковіч] пагутарыць з Тужыкавым. Праўда, ён — тугадум, як той анекдатычны фін, — на пытанне, якое задалі раніцой, адкажа ўвечары, але затое аб’ектыўны і разумны. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смешны, смехатлівы, вясёлы, жартоўны, забаўны, пацешны; фацэтны (абл.); анекдатычны (кніжн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)