анга́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльнае памяшканне для стаянкі і рамонту самалётаў, верталётаў і пад.

|| прым. анга́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анга́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. анга́р анга́ры
Р. анга́ра анга́раў
Д. анга́ру анга́рам
В. анга́р анга́ры
Т. анга́рам анга́рамі
М. анга́ры анга́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анга́р м., ав. анга́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анга́р ав. анга́р, -ра м.;

анга́рный анга́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анга́р, ‑а, м.

Спецыяльнае памяшканне, у якім захоўваюцца, стаяць і рамантуюцца самалёты. Загудзеў матор, узняўшы перад самалётам вецер, і, быццам хаваючыся ад гэтага ветру, пабеглі назад ангары. Шахавец. Ззаду, як на далоні, відзён стаў увесь гэты аўстрыйскі гарадок, пярэднюю палову якога займалі доўгія, быццам ангары, гмахі завода. Быкаў.

[Фр. hangar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)