анані́мны, -ая, -ае.

Без указання прозвішча аўтара.

Ананімнае пісьмо.

А. мастацкі твор.

|| наз. анані́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анані́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. анані́мны анані́мная анані́мнае анані́мныя
Р. анані́мнага анані́мнай
анані́мнае		 анані́мнага анані́мных
Д. анані́мнаму анані́мнай анані́мнаму анані́мным
В. анані́мны (неадуш.)
анані́мнага (адуш.)		 анані́мную анані́мнае анані́мныя (неадуш.)
анані́мных (адуш.)
Т. анані́мным анані́мнай
анані́мнаю		 анані́мным анані́мнымі
М. анані́мным анані́мнай анані́мным анані́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

анані́мны анони́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анані́мны, ‑ая, ‑ае.

1. На якім не пазначаны аўтар, без подпісу аўтара. Ананімная літаратура. Ананімнае пісьмо. □ Валодзя Полаг на поўны голас філасофстваваў аб подласці людзей, якія пішуць ананімныя пісьмы. Шамякін.

2. Які ўтойвае сваё імя, не ставіць подпісу пад пісьмом, творам. Ананімны аўтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анони́мный анані́мны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае імя, назвы або яны не вядомыя. [Яраш:] — Я звярнуў у вузкі безыменны завулак, па якім некалі хадзіў да ракі. Шамякін. Безыменнай, безгалосай Ты была, краіна. Колас. // Аўтар якога невядомы; ананімны. Песня Шаўчэнкі безыменнай жыла ў беларускім народзе многія дзесяткі год. Купала.

•••

Безыменны палец гл. палец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невядомы, нязведаны, неразгаданы, неразгадны, безыменны, нейкі / пра прыналежнасць: нечы / пра пісьмо, літаратурны твор: ананімны; няведамы (разм.); загадкавы, цёмны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)