анакалу́ф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
анакалу́ф |
анакалу́фы |
| Р. |
анакалу́фа |
анакалу́фаў |
| Д. |
анакалу́фу |
анакалу́фам |
| В. |
анакалу́ф |
анакалу́фы |
| Т. |
анакалу́фам |
анакалу́фамі |
| М. |
анакалу́фе |
анакалу́фах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анакалу́ф м., лит. анаколу́ф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
анаколу́ф лит. анакалу́ф, -фа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)