амыле́нне, -я, н. (спец.).

Раскладанне арганічных злучэнняў вадой са шчолачамі.

А. тлушчаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амыле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. амыле́нне
Р. амыле́ння
Д. амыле́нню
В. амыле́нне
Т. амыле́ннем
М. амыле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амыле́нне хим. омыле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амыле́нне, ‑я, н.

Спец. Раскладанне арганічных злучэнняў вадою са шчолачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

омыле́ние хим. амыле́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)