амша́рына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
амша́рына |
амша́рыны |
| Р. |
амша́рыны |
амша́рын |
| Д. |
амша́рыне |
амша́рынам |
| В. |
амша́рыну |
амша́рыны |
| Т. |
амша́рынай
амша́рынаю |
амша́рынамі |
| М. |
амша́рыне |
амша́рынах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
амша́рына ж., см. імша́рына
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
амша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р і амша́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.
Тое, што і імшара.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амша́рына, ‑ы, ж.
Тое, што і імшарына. Каржакаватыя хвойкі саступалі месца багунніку, а далей распасціраліся пухнатыя амшарыны, гасцінны прытулак журавоў і чапляў. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Амша́лы ’пакрыты мохам’ (БРС, КТС), амшанік ’будынак, куды ставяць вуллі з пчоламі на зіму’ (Мат. Гродз., Інстр. I), амшэннік ’будынак, праканапачаны мохам’ (Касп.), амшара ’імшара’ (Гарэц., Др.-Падб., БРС, Бяльк., Касп., Нас., КТС, Яруш.), амшарына ’тс’ (Шат., Касп.), амшыць ’перакладаць мохам’ (Нас., Касп.), амшэнь пограб з надрубленым верхам’ (Бяльк.), омшарник (Мат. Смал.) да мох (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)