Адразанне хворай канечнасці або знешняй часткі органа.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Адразанне хворай канечнасці або знешняй часткі органа.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ампута́цыі | ||
| ампута́цыі | ампута́цый | |
| ампута́цыі | ампута́цыям | |
| ампута́цыю | ампута́цыі | |
| ампута́цыяй ампута́цыяю |
ампута́цыямі | |
| ампута́цыі | ампута́цыях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Адсячэнне, адняцце якога‑н. органа (звычайна канцавога) пры дапамозе хірургічнай аперацыі.
[Лац. amputatio — адсячэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ампута́ция
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пагража́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Абяцаць зрабіць каму‑н. зло, непрыемнасці, выяўляць варожыя намеры, грозячы або пужаючы чым‑н.
2.
3. Утрымліваць, несці нейкую пагрозу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Аберагаючы, не даць чаму‑н. прапасці, знікнуць; зберагчы цэлым.
2. Зберагчы ад псавання, знішчэння.
3. Застацца ў якім‑н. стане, становішчы, не страціць якіх‑н. якасцей, уласцівасцей.
4.
5. Прытрымліваючыся пэўных правіл, норм і пад., дакладна выканаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)