амо́ніевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амо́ніевы амо́ніевая амо́ніевае амо́ніевыя
Р. амо́ніевага амо́ніевай
амо́ніевае		 амо́ніевага амо́ніевых
Д. амо́ніеваму амо́ніевай амо́ніеваму амо́ніевым
В. амо́ніевы (неадуш.)
амо́ніевага (адуш.)		 амо́ніевую амо́ніевае амо́ніевыя (неадуш.)
амо́ніевых (адуш.)
Т. амо́ніевым амо́ніевай
амо́ніеваю		 амо́ніевым амо́ніевымі
М. амо́ніевым амо́ніевай амо́ніевым амо́ніевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амо́ніевы аммо́ниевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амо́ній, -ю, м.

1. Аднавалентная група атамаў азоту і вадароду, якая ўваходзіць у састаў многіх солей.

Сернакіслы а.

2. Парашок, які ўжыв. замест дражджэй.

|| прым. амо́ніевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аммо́ниевый амо́ніевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)