амані́т

‘рэчыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. амані́т
Р. амані́ту
Д. амані́ту
В. амані́т
Т. амані́там
М. амані́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амані́т

‘малюск’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амані́т амані́ты
Р. амані́та амані́таў
Д. амані́ту амані́там
В. амані́та амані́таў
Т. амані́там амані́тамі
М. амані́це амані́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амані́т, -ту м., хим., палеонт. аммони́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аммони́т

1. хим. амані́т, -ту м.;

2. палеонт. амані́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)