Ама́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ама́н
Р. Ама́на
Д. Ама́ну
В. Ама́н
Т. Ама́нам
М. Ама́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ама́н

‘у мусульман: гарантыя бяспекі для немусульманіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ама́н
Р. ама́на
Д. ама́ну
В. ама́н
Т. ама́нам
М. ама́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ман

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́ман а́маны
Р. а́ману а́манаў
Д. а́ману а́манам
В. а́ман а́маны
Т. а́манам а́манамі
М. а́мане а́манах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ман

выклічнік

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ман

часціца

Іншыя варыянты: амі́н.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́ман,

Тое, што і амін. — Няхай ад гэтае ночы ўсё забудзецца і аман, — трывожна папрасіў Сяргей. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амі́н

часціца

Іншыя варыянты: а́ман.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ома́н Ама́н, -на м.;

Султана́т Ома́н Султана́т Ама́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Амма́н г. Ама́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ама́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ама́на ама́ны
Р. ама́ны ама́н
Д. ама́не ама́нам
В. ама́ну ама́ны
Т. ама́най
ама́наю		 ама́намі
М. ама́не ама́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)