Аляксе́й

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Аляксе́й Аляксе́і
Р. Аляксе́я Аляксе́яў
Д. Аляксе́ю Аляксе́ям
В. Аляксе́я Аляксе́яў
Т. Аляксе́ем Аляксе́ямі
М. Аляксе́ю Аляксе́ях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пачыкільга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пайсці пакульгваючы. Моцна грукаючы мыліцамі, Аляксей пачыкільгаў назад у палату. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагро́злівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагрозлівага. Ніколі раней Аляксей не чуў такой пагрозлівасці і рашучасці ў голасе Сашы. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязро́сны, ‑ая, ‑ае.

Без расы. Раніца наступнага дня выдалася бязросная, і Аляксей пачаў працу з усходам сонца. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знерухо́мець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць нерухомым. Аляксей баязліва схамянуўся, нацягнуў коўдру на галаву, падкурчыў ногі і адразу знерухомеў, заціх. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Адно бервяно, адна дошка закота. Аляксей адарваў закоціну, паклаў туды сцяг і зноў старанна прыбіў закоціну на месца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнервава́ць, ‑нервую, ‑нервуеш, ‑нервуе; зак., каго.

Разм. Моцна ўсхваляваць, вывесці з раўнавагі. Саша і Аляксей міжвольна засмяяліся. Гэта яшчэ больш узнервавала Рабушку. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́пкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і учэпісты. Наблытана шмат павуціны, Расстаўлены цэпкія сеці. Колас. Цэпкім праніклівым позіркам Аляксей зірнуў на сяржанта. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чы́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чыкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Аляксей пачуў у адной [машыне] роўнае мернае чыканне, як у гадзінніка. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энергі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан энергічнага. У канторы МТС Аляксей застаў галоўнага механіка Баранава, і той праявіў неўласцівыя яму энергічнасць і заклапочанасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)