знерухо́мець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць нерухомым. Аляксей баязліва схамянуўся, нацягнуў коўдру на галаву, падкурчыў ногі і адразу знерухомеў, заціх. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)