альша́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
альша́нік |
альша́нікі |
| Р. |
альша́ніку |
альша́нікаў |
| Д. |
альша́ніку |
альша́нікам |
| В. |
альша́нік |
альша́нікі |
| Т. |
альша́нікам |
альша́нікамі |
| М. |
альша́ніку |
альша́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
альша́нік, -ку м., см. але́шнік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
альша́нік, ‑у, м.
Тое, што і алешнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)