альфо́нс
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
альфо́нс |
альфо́нсы |
| Р. |
альфо́нса |
альфо́нсаў |
| Д. |
альфо́нсу |
альфо́нсам |
| В. |
альфо́нса |
альфо́нсаў |
| Т. |
альфо́нсам |
альфо́нсамі |
| М. |
альфо́нсе |
альфо́нсах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
альфо́нс м., уст., разг. альфо́нс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
альфо́нс разг., уст. альфо́нс, -са м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
альфо́нс, ‑а, м.
Разм. уст. Мужчына, які знаходзіцца на ўтрыманні ў любоўніцы.
[Ад імя дзеючай асобы камедыі А. Дзюма (сына) «Масье Альфонс».]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)