альмана́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Неперыядычны зборнік з літаратурна-мастацкімі, гістарычнымі ці публіцыстычнымі творамі розных аўтараў-сучаснікаў.

|| прым. альмана́шны, -ая, -ае (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альмана́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. альмана́х альмана́хі
Р. альмана́ха альмана́хаў
Д. альмана́ху альмана́хам
В. альмана́х альмана́хі
Т. альмана́хам альмана́хамі
М. альмана́ху альмана́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

альмана́х м. альмана́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альмана́х альмана́х, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альмана́х, ‑а, М ‑у, м.

Зборнік літаратурна-мастацкіх, гістарычных і публіцыстычных твораў розных аўтараў.

[Ад араб. almanah — каляндар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Альма́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Альма́ны
Р. Альма́н
Альма́наў
Д. Альма́нам
В. Альма́ны
Т. Альма́намі
М. Альма́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Тахо́ліць ’расходаваць, раскідаць’: лісце лаза, як рублёўкі, тахоліць (лёзн., Край: літ.-маст. альманах. Наваполацк, 1997, 93). Хутчэй за ўсё, да тахляваць (гл.) або да тахаць (гл.) з экспрэсіўным суф. ‑олі‑, параўн. тахтоліць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

часопіс / неперыядычны: альманах

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)