альбі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
альбі́т |
альбі́ты |
| Р. |
альбі́ту |
альбі́таў |
| Д. |
альбі́ту |
альбі́там |
| В. |
альбі́т |
альбі́ты |
| Т. |
альбі́там |
альбі́тамі |
| М. |
альбі́це |
альбі́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
альбі́т, -ту м., мин. альби́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
альби́т мин. альбі́т, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)