алычо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алычо́вы алычо́вая алычо́вае алычо́выя
Р. алычо́вага алычо́вай
алычо́вае		 алычо́вага алычо́вых
Д. алычо́ваму алычо́вай алычо́ваму алычо́вым
В. алычо́вы (неадуш.)
алычо́вага (адуш.)		 алычо́вую алычо́вае алычо́выя (неадуш.)
алычо́вых (адуш.)
Т. алычо́вым алычо́вай
алычо́ваю		 алычо́вым алычо́вымі
М. алычо́вым алычо́вай алычо́вым алычо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алычо́вы алычо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алычо́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, прыгатаваны з алычы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алыча́, -ы́, ж.

1. Пладовае дрэва сямейства ружакветных, род дробнай слівы.

2. Плод гэтага дрэва.

|| прым. алычо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алычо́вый алычо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)