алта́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алта́рны алта́рная алта́рнае алта́рныя
Р. алта́рнага алта́рнай
алта́рнае		 алта́рнага алта́рных
Д. алта́рнаму алта́рнай алта́рнаму алта́рным
В. алта́рны (неадуш.)
алта́рнага (адуш.)		 алта́рную алта́рнае алта́рныя (неадуш.)
алта́рных (адуш.)
Т. алта́рным алта́рнай
алта́рнаю		 алта́рным алта́рнымі
М. алта́рным алта́рнай алта́рным алта́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алта́рны церк. алта́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алта́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алтара, звязаны з ім. Алтарныя дзверы. Алтарная разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Усходняя, узвышаная частка хрысціянскага храма (у праваслаўнай царкве аддзеленая ад агульнага памяшкання іканастасам).

2. Даўней: месца, на якое ўскладаліся ахвярапрынашэнні.

◊

Прынесці (сваё жыццё) на алтар бацькаўшчыны — ахвяраваць сваім жыццём у імя Радзімы (высок.).

|| прым. алта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алта́рный алта́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прасто́л ’трон манарха; алтарны стол (у царкве)’ (ТСБМ). З рус. престо́л ’тс’, што з ц.-слав., ст.-слав. прѣстолъ < прѣ‑ і столъ, апошняе са значэннем ’лава, услон’, параўн. балг. стол ’крэсла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)