алжы́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алжы́рац алжы́рцы
Р. алжы́рца алжы́рцаў
Д. алжы́рцу алжы́рцам
В. алжы́рца алжы́рцаў
Т. алжы́рцам алжы́рцамі
М. алжы́рцу алжы́рцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алжы́рац,

гл. алжырцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алжи́рец алжы́рац, -рца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алжы́рцы, ‑аў; адз. алжырац, ‑рца, м.; алжырка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн.; алжырцы, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Алжыра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)