алжы́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алжы́рац алжы́рцы
Р. алжы́рца алжы́рцаў
Д. алжы́рцу алжы́рцам
В. алжы́рца алжы́рцаў
Т. алжы́рцам алжы́рцамі
М. алжы́рцу алжы́рцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алжы́рац,

гл. алжырцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алжы́рац м. Algéri¦er m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алжи́рец алжы́рац, -рца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Algerian​1 [ælˈdʒɪəriən] n. алжы́рац; алжы́рка;

the Algerians алжы́рцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Algérier

[-i¦ər]

m -s, - алжы́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

алжы́рцы, ‑аў; адз. алжырац, ‑рца, м.; алжырка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн.; алжырцы, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Алжыра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУЛІ́ЕЎ Клыч

(1.1.1913, аул 1-ы Геакча Марыйскага р-на, Туркменістан — 12.9.1990),

туркменскі пісьменнік. Нар. пісьменнік Туркменістана (1984). Чл.-кар. АН Туркменістана (1954). Скончыў Туркменскі пед. ін-т (Ашхабад, 1948). Друкаваўся з 1951. Аўтар гіст. раманаў «Няскораны алжырац» (1968), «Чорны караван» (1971), «Пасол эміра» (1978) пра барацьбу алжырскага народа супраць каланізатараў, пра станаўленне сав. улады ў Туркестане. Раман «Суровыя дні» (1964) пра заснавальніка туркм. л-ры Махтумкулі.

т. 9, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)