алармі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
алармі́ст |
алармі́сты |
| Р. |
алармі́ста |
алармі́стаў |
| Д. |
алармі́сту |
алармі́стам |
| В. |
алармі́ста |
алармі́стаў |
| Т. |
алармі́стам |
алармі́стамі |
| М. |
алармі́сце |
алармі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
алармі́ст м., книжн., уст. аларми́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аларми́ст книжн., уст. алармі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)