алагі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алагі́зм алагі́змы
Р. алагі́зму алагі́змаў
Д. алагі́зму алагі́змам
В. алагі́зм алагі́змы
Т. алагі́змам алагі́змамі
М. алагі́зме алагі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алагі́зм, -му м. алоги́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алагі́зм, ‑у, м.

Што‑н. нелагічнае, несумяшчальнае з лагічным мысленнем. // Стылістычны прыём разрыву лагічных сувязей у мове з мэтай камізму, іроніі і пад.

[Ад грэч. a — не‑, без- і logismos — разважанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алоги́зм книжн. алагі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)