акушэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, спецыяліст па акушэрстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акушэ́р акушэ́ры
Р. акушэ́ра акушэ́раў
Д. акушэ́ру акушэ́рам
В. акушэ́ра акушэ́раў
Т. акушэ́рам акушэ́рамі
М. акушэ́ру акушэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акушэ́р м. акушёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акушэ́р, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па акушэрству.

[Фр. accoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акушэ́р. Новае запазычанне з рус. акушер (Крукоўскі, Уплыў, 88), якое з франц. accoucheur (XVIII ст.) (Шанскі, 1, А, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акуше́р акушэ́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акушэ́рыць

‘займацца акушэрствам, быць акушэркай’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. акушэ́ру акушэ́рым
2-я ас. акушэ́рыш акушэ́рыце
3-я ас. акушэ́рыць акушэ́раць
Прошлы час
м. акушэ́рыў акушэ́рылі
ж. акушэ́рыла
н. акушэ́рыла
Загадны лад
2-я ас. акушэ́р акушэ́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час акушэ́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)