аку́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аку́рваю аку́рваем
2-я ас. аку́рваеш аку́рваеце
3-я ас. аку́рвае аку́рваюць
Прошлы час
м. аку́рваў аку́рвалі
ж. аку́рвала
н. аку́рвала
Загадны лад
2-я ас. аку́рвай аку́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аку́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аку́рваць несов. оку́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., каго-што.

Абдаць дымам з якой-н. мэтай.

А. памяшканне.

А. пчол.

|| незак. аку́рваць, -аю, -аеш, -ае; наз. аку́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оку́ривать несов. аку́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да акурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акурваць — акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)