акрэ́слены, -ая, -ае.

Які трывала ўсталяваўся; ясны, выразны.

А. план дзеянняў.

|| наз. акрэ́сленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акрэ́слены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акрэ́слены акрэ́сленая акрэ́сленае акрэ́сленыя
Р. акрэ́сленага акрэ́сленай
акрэ́сленае		 акрэ́сленага акрэ́сленых
Д. акрэ́сленаму акрэ́сленай акрэ́сленаму акрэ́сленым
В. акрэ́слены (неадуш.)
акрэ́сленага (адуш.)		 акрэ́сленую акрэ́сленае акрэ́сленыя (неадуш.)
акрэ́сленых (адуш.)
Т. акрэ́сленым акрэ́сленай
акрэ́сленаю		 акрэ́сленым акрэ́сленымі
М. акрэ́сленым акрэ́сленай акрэ́сленым акрэ́сленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акрэ́слены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акрэ́слены акрэ́сленая акрэ́сленае акрэ́сленыя
Р. акрэ́сленага акрэ́сленай
акрэ́сленае		 акрэ́сленага акрэ́сленых
Д. акрэ́сленаму акрэ́сленай акрэ́сленаму акрэ́сленым
В. акрэ́слены (неадуш.)
акрэ́сленага (адуш.)		 акрэ́сленую акрэ́сленае акрэ́сленыя (неадуш.)
акрэ́сленых (адуш.)
Т. акрэ́сленым акрэ́сленай
акрэ́сленаю		 акрэ́сленым акрэ́сленымі
М. акрэ́сленым акрэ́сленай акрэ́сленым акрэ́сленых

Кароткая форма: акрэ́слена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акрэ́слены определённый; см. акрэ́сліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акрэ́слены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акрэсліць.

2. у знач. прым. Які склаўся, трывала ўсталяваўся; выразны. Дзед Талаш ізноў адзін і ў паходзе. Ідзе ён ляснымі нетрамі, цёмнымі пушчамі, ідзе з акрэсленаю мэтаю. Колас. За дваццаць год, якія правёў былы паўстанец 1863 г. далёка ад радзімы, яго грамадзянскія ідэалы не толькі не развеяліся, а набылі больш акрэслены і мэтанакіраваны характар. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкрэ́тны, -ая, -ае.

Які рэальна існуе, дакладны, прадметна акрэслены ў адрозненне ад абстрактнага, адцягненага.

К. прадмет.

Разважаць канкрэтна (прысл.).

|| наз. канкрэ́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астэ́нік, ‑а, м.

1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.

2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэтанакірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца мэтанакіраванасцю. За дваццаць год, якія правёў.. [Багушэвіч] далёка ад радзімы, яго грамадзянскія ідэалы не толькі не развеяліся, а набылі больш акрэслены і мэтанакіраваны характар. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкрэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які рэальна існуе, дакладны, прадметна акрэслены; проціл. абстрактны, адцягнены. Канкрэтная прапанова. Канкрэтныя ўмовы. □ Ніколі не думала Ірына, што сказаныя ёю цяпер гэтыя словы праз нейкі час ператварацца ў вельмі канкрэтную для яе справу, стануць як бы праграмай. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пункці́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пункціру, з’яўляецца пункцірам. Пункцірная лінія. // перан. Ледзь акрэслены, зроблены ў агульных рысах, накідах. У гэтых фразах Багдановічу сапраўды, дзе тэзісна, дзе пункцірна, удалося акрэсліць атмасферу палітычнай барацьбы і культурнага жыцця ў Беларусі першых дзесяцігоддзяў XVI ст. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)