акро́паль, -я, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Цэнтральная ўмацаваная частка старагрэчаскіх гарадоў, звычайна на ўзгорку.

Афінскі а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Акро́паль

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Акро́паль
Р. Акро́паля
Д. Акро́палю
В. Акро́паль
Т. Акро́палем
М. Акро́палі

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акро́паль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акро́паль акро́палі
Р. акро́паля акро́паляў
Д. акро́палю акро́палям
В. акро́паль акро́палі
Т. акро́палем акро́палямі
М. акро́палі акро́палях

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Акро́паль м., ист. Акро́поль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акро́паль, ‑я, м.

Гіст. Узвышаная ўмацаваная частка горада ў старажытных грэкаў; крэпасць, крэмль. Афінскі акропаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акро́поль ист. акро́паль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэпасць, цвярдыня, бастыён, цытадэль, рэдут, равелін, форт, акропаль

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)