айчы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. айчы́нны айчы́нная айчы́ннае айчы́нныя
Р. айчы́ннага айчы́ннай
айчы́ннае		 айчы́ннага айчы́нных
Д. айчы́ннаму айчы́ннай айчы́ннаму айчы́нным
В. айчы́нны (неадуш.)
айчы́ннага (адуш.)		 айчы́нную айчы́ннае айчы́нныя (неадуш.)
айчы́нных (адуш.)
Т. айчы́нным айчы́ннай
айчы́ннаю		 айчы́нным айчы́ннымі
М. айчы́нным айчы́ннай айчы́нным айчы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́чна, прысл.

Назаўсёды.

Н. ў памяці народнай застануцца героі Вялікай Айчыннай вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліца́й, -я, мн. -і, -яў, м. (пагард.).

У час Вялікай Айчыннай вайны ў акупіраваных раёнах: здраднік з мясцовага насельніцтва, які служыў у фашысцкай паліцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Каляндарная дата, дзень, у які спаўняецца яшчэ адзін год з часу якой-н. падзеі.

Г. перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́тапіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагадовы запіс гістарычных падзей сучаснікам; кніга з такімі запісамі.

Л.

Аўрамкі.

2. перан. Тое, што і гісторыя (у 4 знач.).

Л.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. летапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаўля́йтар, ‑а, м.

У час Вялікай Айчыннай вайны — вярхоўны правіцель вобласці, акупіраванай нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

[Ад ням. Gau — вобласць і Leiter — кіраўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпапе́я, -і, мн. -і, -пе́й, ж.

1. Вялікі твор эпічнага жанру, у якім апісваюцца значныя гістарычныя падзеі.

Э.

Івана Мележа «Людзі на балоце».

2. перан. Буйная, значная падзея, якая ахоплівае цэлы гістарычны перыяд.

Э.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. эпапе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кані́стра ’плоскі бак з герметычнай накрыўкай для захоўвання вадкасцей’ (ТСБМ). З ням. Kanister < лац. canistrum ’плеценая з чароту карзіна’ < ст.-грэч. κάνιστρον ’тс’ < κάννα ’трыснёг’. Запазычанне з перыяду Вялікай Айчыннай вайны (Шанскі, 2 (К), 44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ціму́раўцы, -раўцаў, адз. -равец, -раўца, м.

У СССР у перыяд Вялікай Айчыннай вайны і адразу пасля яе: удзельнікі дзіцячага патрыятычнага руху, якія аказвалі дапамогу сем’ям франтавікоў, інвалідам вайны, адзінокім састарэлым людзям [ад імя Цімура, героя аповесці А.

Гайдара].

|| прым. ціму́раўскі, -ая, -ае.

Ц. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́рмахт, ‑а, М ‑хце, м.

Назва ўзброеных сіл фашысцкай Германіі ў 1935–1945 гг., разгромленых Савецкай Арміяй у час Вялікай Айчыннай вайны.

[Ням. Wehrmacht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)