снято́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Невялікая азёрная рыба сямейства корушкавых, пашыраная ў паўночнай Еўропе.

|| прым. снятко́вы, -ая, -ае.

С. суп (са сняткоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снято́к, ‑тка, м.

Дробная прамысловая азёрная рыба сямейства корушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азё́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азё́рны азё́рная азё́рнае азё́рныя
Р. азё́рнага азё́рнай
азё́рнае		 азё́рнага азё́рных
Д. азё́рнаму азё́рнай азё́рнаму азё́рным
В. азё́рны (неадуш.)
азё́рнага (адуш.)		 азё́рную азё́рнае азё́рныя (неадуш.)
азё́рных (адуш.)
Т. азё́рным азё́рнай
азё́рнаю		 азё́рным азё́рнымі
М. азё́рным азё́рнай азё́рным азё́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азёрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да возера. Азёрная затока. Азёрны басейн. Азёрная вада. □ Праз азёрны прасцяг Прывандруюць крылатыя [гусі-лебедзі] Па шляхах, па агнях, Над ляснымі Дрысвятамі. Лужанін. // Які жыве ў возеры. Калі Лемяшэвіч падчапіў першага невялічкага шчупачка, белага, прыгожага, не падобнага да сваіх чорных азёрных братоў, Аляксей бег паглядзець на яго метраў за дзвесце. Шамякін. // Які прызначаны для плавання па возеры. Азёрны флот. Азёрнае судна. Азёрная лайба. // Багаты на азёры. Нарачанскі азёрны край. Браслаўшчына і Полаччына — азёрны куток Беларусі. □ У азёрным краі, дзе багністыя мелі І пясчаныя берагі, жыла сям’я кулікоў. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́дава-азёрны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гра́дава-азёрны гра́дава-азёрная гра́дава-азёрнае гра́дава-азёрныя
Р. гра́дава-азёрнага гра́дава-азёрнай
гра́дава-азёрнае		 гра́дава-азёрнага гра́дава-азёрных
Д. гра́дава-азёрнаму гра́дава-азёрнай гра́дава-азёрнаму гра́дава-азёрным
В. гра́дава-азёрны (неадуш.)
гра́дава-азёрнага (адуш.)		 гра́дава-азёрную гра́дава-азёрнае гра́дава-азёрныя (неадуш.)
гра́дава-азёрных (адуш.)
Т. гра́дава-азёрным гра́дава-азёрнай
гра́дава-азёрнаю		 гра́дава-азёрным гра́дава-азёрнымі
М. гра́дава-азёрным гра́дава-азёрнай гра́дава-азёрным гра́дава-азёрных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ледавіко́ва-азёрны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледавіко́ва-азёрны ледавіко́ва-азёрная ледавіко́ва-азёрнае ледавіко́ва-азёрныя
Р. ледавіко́ва-азёрнага ледавіко́ва-азёрнай
ледавіко́ва-азёрнае		 ледавіко́ва-азёрнага ледавіко́ва-азёрных
Д. ледавіко́ва-азёрнаму ледавіко́ва-азёрнай ледавіко́ва-азёрнаму ледавіко́ва-азёрным
В. ледавіко́ва-азёрны (неадуш.)
ледавіко́ва-азёрнага (адуш.)		 ледавіко́ва-азёрную ледавіко́ва-азёрнае ледавіко́ва-азёрныя (неадуш.)
ледавіко́ва-азёрных (адуш.)
Т. ледавіко́ва-азёрным ледавіко́ва-азёрнай
ледавіко́ва-азёрнаю		 ледавіко́ва-азёрным ледавіко́ва-азёрнымі
М. ледавіко́ва-азёрным ледавіко́ва-азёрнай ледавіко́ва-азёрным ледавіко́ва-азёрных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

краі́на, ‑ы, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.). Горкая краіна. Цёплыя краіны. Азёрная краіна. □ Я моцна-моцна звязан з вамі, Малюнкі роднае краіны! Колас.

2. Дзяржава. Сацыялістычныя краіны. Капіталістычныя краіны. □ Краіна родная, Савецкая краіна, Табе я ў песнях сэрца аддаю. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ба, -ы, мн. -ы, жаб, ж.

1. Бясхвостая земнаводная жывёла з доўгімі заднімі канечнасцямі, бугрыстай, часта бародаўчатай слізкай скурай бурага, шэрага або зялёнага колеру, якая водзіцца ў вільготных мясцінах.

Травяная ж.

Ж. азёрная.

2. Тое, што і рапуха.

|| памянш. жа́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. жа́бін, -а.

Жабіна ікра.

○

Грудная жаба — бытавая назва стэнакардыі.

◊

Пнецца як жаба на купіну (разм., пагард.) — лезці куды-н. напралом з мэтай дамагчыся свайго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́бласць, -і, мн. -і, абласце́й, ж.

1. Частка якой-н. тэрыторыі, край.

В. экватара.

2. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў былым СССР, а цяпер у краінах СНД.

Віцебская в.

Прыехаць з вобласці.

3. чаго або якая. Межы, у якіх распаўсюджана якая-н. з’ява, зона, пояс.

В. вечнай мерзлаты.

Азёрная в.

4. чаго або якая. Асобная частка арганізма, участак цела.

В. сэрца.

У грудной вобласці.

Абследаваць в. ранення.

|| прым. абласны́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).

А. цэнтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сты́нка ‘азёрная корушка, сняток Osmerus eperlanus’ (Ласт., Жукаў; мёрск., Жыв. НС; Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Касп.). Праз польск. stynka ‘тс’ з ням. Stint ‘тс’; гл. Брукнер, 524; Нававейскі, Zapożyczenia, 116; Фасмер, 3, 789; Усачова, Слав. ихт. терм., 49. Герд (Бел. лекс., 37) мяркуе пра лакальнае запазычанне з літ. stinka, stinta ‘тс’ у суседнія гаворкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)