аздабле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аздабле́нне аздабле́нні
Р. аздабле́ння аздабле́нняў
Д. аздабле́нню аздабле́нням
В. аздабле́нне аздабле́нні
Т. аздабле́ннем аздабле́ннямі
М. аздабле́нні аздабле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аздабле́нне, -я, н.

1. гл. аздобіць.

2. Тое, што ўпрыгожвае каго-, што-н.

Ляпное а.

Карункавае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аздабле́нне ср.

1. (действие) украше́ние; убо́рка ж.; отде́лка ж.; см. аздо́біць;

2. (предмет) украше́ние; (в помещении, здании, на платье и т.п. — ещё) отде́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аздабле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аздабляць — аздобіць.

2. Тое, што ўпрыгожвае каго‑, што‑н. Ляпное аздабленне. Ёлачнае аздабленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аздо́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго-што.

1. Надаць каму-, чаму-н. прыгожы выгляд, упрыгожыць.

А. сцены мазаікай.

А. сукенку бантам.

2. перан. Зрабіць больш поўным, багатым на ўнутраны змест.

|| незак. аздабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аздабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валю́та

‘аздабленне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валю́та валю́ты
Р. валю́ты валю́т
Д. валю́це валю́там
В. валю́ту валю́ты
Т. валю́тай
валю́таю		 валю́тамі
М. валю́це валю́тах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плюма́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аздабленне з пер’я на галоўным уборы і на надлобным рэмені конскай збруі.

|| прым. плюма́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкла́д, -а, м.

1. Абкружэнне звера ў часе палявання (спец.)

А. ваўка.

2. Аздабленне паверхні абразоў і пераплёту царкоўных кніг.

Абраз у сярэбраным абкладзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убра́нне, -я, н.

1. Адзенне, убор; строі.

Жаночае ў.

Лес у асеннім убранні (перан.).

2. Аддзелка, абсталяванне памяшкання; аздабленне чаго-н.

У. хаты.

Ёлачнае ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плюма́ж, ‑а, м.

Аздабленне з пер’яў на галаўным уборы і на конскай збруі.

[Фр. plumage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)