ажані́ць гл. жаніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ажаню́ ажэ́нім
2-я ас. ажэ́ніш ажэ́ніце
3-я ас. ажэ́ніць ажэ́няць
Прошлы час
м. ажані́ў ажані́лі
ж. ажані́ла
н. ажані́ла
Загадны лад
2-я ас. ажані́ ажані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ажані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ажані́ць (каго, з кім) сов. жени́ть (на ком);

◊ без мяне́ мяне́ ажані́лі — без меня́ меня́ жени́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажані́ць, ажаню, ажэніш, ажэніць; зак., каго з кім і без дап.

Зак. да ажаніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жані́ць, жаню́, жэ́ніш, жэ́ніць; жані́; незак., каго, з кім і без дап.

Шлюбам злучаць у пару для сямейнага жыцця (пра мужчыну).

Ж. сына.

Без мяне мяне жанілі (прыказка).

|| зак. ажані́ць, ажаню́, ажэ́ніш, ажэ́ніць (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ожени́ть сов., прост. ажані́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжані́ць, ‑жаню, ‑жэніш, ‑жэніць; зак., каго.

Разм. Тое, што і ажаніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажані́ць, -жаню́, -жэ́ніш, -жэ́ніць; зак., каго (што) і каго з кім.

1. Паяднаць шлюбам, уладзіць чый-н. шлюб.

Думаем п. гэту пару.

2. Ажаніць усіх, многіх.

П. сыноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажані́ць, ‑жаню, ‑жэніш, ‑жэніць; зак., каго з кім і без дап.

1. Злучыць шлюбам мужчыну і жанчыну.

2. Ажаніць усіх, многіх. Пажаніць сыноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ачалаве́чыць ’ажаніць’ (Яўс.), ачалавечыцца ’ажаніцца, стаць мужам’ (Нас.), очоловічыты (палес., Цыхун, вусн. паведамл.). Гэта беларускае слова разам з чэш. мар. očlověčit, славац. učlověčiť з’яўляецца семантычнай інавацыяй, звязанай з арэалам чалавек ’муж’, цэнтр якога знаходзіцца на беларуска-ўкраінскай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)