адхадзі́ць¹, -хаджу́, -хо́дзіш, -хо́дзіць; -хо́джаны; зак., каго-што (разм.).
Вылечыць, выратаваць ад смерці пільным доглядам і клопатамі.
А. хворага.
|| незак. адхо́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхадзі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адхаджу́ |
адхо́дзім |
| 2-я ас. |
адхо́дзіш |
адхо́дзіце |
| 3-я ас. |
адхо́дзіць |
адхо́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адхадзі́ў |
адхадзі́лі |
| ж. |
адхадзі́ла |
| н. |
адхадзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адхадзі́ |
адхадзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адхадзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адхадзі́ць², -хаджу́, -хо́дзіш, -хо́дзіць; -хо́джаны; зак. (разм.).
1. Скончыць, перастаць хадзіць.
2. што. Прахадзіць куды-н., дзе-н. пэўны час.
3. што. Стаміць, пашкодзіць што-н. хадзьбой.
А. ногі.
4. каго-што. Адлупцаваць, набіць.
А. дзягай.
|| незак. адхо́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхадзі́ць I сов.
1. отходи́ть;
трэ́цюю зіму́ ~дзі́ў у шко́лу — тре́тью зи́му отходи́л в шко́лу;
2. разг. (утомить хождением) отходи́ть;
я ўжо но́гі ~дзі́ў — я уже́ но́ги отходи́л
адхадзі́ць II сов. (вылечить кого-л.) отходи́ть, вы́ходить;
а. хво́рага — отходи́ть больно́го
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адхадзі́ць, ‑хаджу, ‑ходзіш, ‑ходзіць; зак.
1. Прахадзіць куды‑н., дзе‑н. пэўны час. Такі ўжо заведзены лад у паноў: хто не адходзіць у школу да чатырнаццаці год — плаці штраф або адседжвай у каталажцы пры гміне. Брыль. [Ёська:] — Прыйшоў дадому, тут табе толькі ведай гуляй, на вячоркі хадзі, а ён лёг і ляжыць. — Я пасля сваё адхаджу, — сказаў Кастусь, — як ачуняю. Галавач.
2. Скончыць, перастаць хадзіць па якой‑н. прычыне. — Не-е, сусед. Прыйшоў адвітацца. Мне ўжо тут не жыць. Не жылец я ў Лонве... — [Парыпан] уздыхнуў і нагнуўся над сталом, загаварыў цішэй. — Адхадзіў я сваё па лесе... Пташнікаў.
3. Разм. Адлупцаваць каго‑н. чым‑н. [Ахрэм:] На цябе не крычаць трэба, а вось гэтым кіем адхадзіць. Губарэвіч. Нават і пасля таго, як шафёр добра адхадзіў мяне скуранымі рукавіцамі за тое, што я пачапіўся за борт, думка працаваць на аўтамашыне не пакідала мяне. Сергіевіч.
4. Клопатамі, пільным доглядам выратаваць ад смерці; адхаяць. [Начхім:] — [Каржаневіча] накіравалі ў шпіталь. Ледзь адхадзілі, а потым камісавалі. Алешка. [Жанчына:] — А гэтага бычка, што я ледзь адхадзіла, яшчэ паіць трэба. Кулакоўскі.
•••
Адхадзіць ногі — змарыцца, стаміцца (ад хады).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адхо́джваць¹ гл. адхадзіць¹.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхо́джваць² гл. адхадзіць².
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхо́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адхадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отходи́тьIII сов. (кончить ходить) адхадзі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адхо́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адхадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)