адубе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адубе́нне
Р. адубе́ння
Д. адубе́нню
В. адубе́нне
Т. адубе́ннем
М. адубе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адубе́нне ср., разг. окочене́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окочене́ние адубе́нне, -ння ср.; (оцепенение) змярцве́нне, -ння ср., заняме́нне, -ння ср., зняме́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оцепене́ние

1. здранцве́нне, -ння ср., аняме́нне, -ння ср.;

2. змярцве́нне, -ння ср.; аняме́нне, -ння ср.;

3. адубе́нне, -ння ср.; см. оцепене́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)