адсядзе́ць гл. адседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсядзе́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адсяджу́ адсядзі́м
2-я ас. адсядзі́ш адседзіце́
3-я ас. адсядзі́ць адсядзя́ць
Прошлы час
м. адсядзе́ў адсядзе́лі
ж. адсядзе́ла
н. адсядзе́ла
Загадны лад
2-я ас. адсядзі́ адсядзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адсядзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсядзе́ць сов., в разн. знач. отсиде́ть;

цэ́лы дзень ~дзе́ў чака́ючы — це́лый день отсиде́л ожида́я;

а. за растра́ту — отсиде́ть за растра́ту;

~дзе́ў нагу́ — отсиде́л но́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсядзе́ць, ‑сяджу, ‑сядзіш, ‑сядзіць; ‑сядзім, ‑седзіце; зак.

Тое, што і адсе́дзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́дзець, -се́джу, -се́дзіш, -се́дзіць; -се́дзеў, -се́дзела і адсядзе́ць, -сяджу́, -сядзі́ш, -сядзі́ць; -сядзі́м, -седзіце́, -сядзя́ць; -сядзе́ў, -сядзе́ла; -се́джаны; зак.

1. Адбываючы пакаранне, прабыць які-н. тэрмін у турме.

Ён сваё адсядзеў у астрозе.

А. за растрату.

2. што. Седзячы ў нязручнай позе, давесці да здранцвення якую-н. частку цела.

А. нагу.

3. Прабыць дзе-н., праседзець некаторы час.

А. цэлую гадзіну ў прыёмнай.

|| незак. адсе́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адсе́джванне, -я, н. і адсе́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 2 і 3 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отсиде́ть сов., в разн. знач. адсе́дзець, адсядзе́ць;

отсиде́ть но́гу адсе́дзець (адсядзе́ць) нагу́;

отсиде́ть поло́женное вре́мя адсе́дзець (адсядзе́ць) прызна́чаны час;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсе́джаны в разн. знач. отси́женный; см. адсядзе́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсе́джваць несов., в разн. знач. отси́живать; см. адсядзе́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ад... (ада..., ад’...), прыстаўка.

1. Утварае дзеясловы са знач.:

а) канца, спынення, канчатковага выканання дзеяння, напр.: адпрацаваць, аддзяжурыць, адгрымець;

б) устаранення чаго-н., рух убок, напр.: адклеіць, адштурхнуць, ад’ехаць;

в) інтэнсіўнасці дзеяння, напр.: адмабілізаваць, адпрацаваць, адсцябаць;

г) давядзення да непажаданага стану, напр.: адтаптаць, адсядзець, адляжаць;

д) з марфемай «цца» — дзеяння, учыненага з мэтай ухілення ад чаго-н., напр.: адпісацца, адкараскацца;

е) з марфемай «цца» — заканчэння працяглага дзеяння, напр.: адваявацца, адбіцца.

2. Утварае назоўнікі са знач. аддалення, напр.: адгалосак.

3. Утварае прыметнікі са знач. утварэння, паходжання ад чаго-н., напр.: аддзеяслоўны, адыменны.

4. Утварае прыслоўі, напр.: адгэтуль, адусюль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)