адсу́тны, -ая, -ае.

1. Які адсутнічае.

Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

А. позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсу́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адсу́тны адсу́тная адсу́тнае адсу́тныя
Р. адсу́тнага адсу́тнай
адсу́тнае		 адсу́тнага адсу́тных
Д. адсу́тнаму адсу́тнай адсу́тнаму адсу́тным
В. адсу́тны (неадуш.)
адсу́тнага (адуш.)		 адсу́тную адсу́тнае адсу́тныя (неадуш.)
адсу́тных (адуш.)
Т. адсу́тным адсу́тнай
адсу́тнаю		 адсу́тным адсу́тнымі
М. адсу́тным адсу́тнай адсу́тным адсу́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсу́тны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. адсу́тны адсу́тная адсу́тныя
Р. адсу́тнага адсу́тнай адсу́тных
Д. адсу́тнаму адсу́тнай адсу́тным
В. адсу́тнага адсу́тную адсу́тных
Т. адсу́тным адсу́тнай
адсу́тнаю		 адсу́тнымі
М. адсу́тным адсу́тнай адсу́тных

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсу́тны

1. прил. отсу́тствующий;

а. по́зірк — отсу́тствующий взгляд;

2. в знач. сущ. отсу́тствующий;

устанаві́ць ко́лькасць ~ных — установи́ть коли́чество отсу́тствующих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсу́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адсутнічае. Паказанні сведак, адсутных па законных прычынах, суд пастанавіў агаласіць у свой час. Колас.

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага; безуважны (пра выраз вачэй, твару). Адсутны погляд.

3. у знач. наз. адсу́тны, ‑ага, м. Той, хто адсутнічае. Адзначыць адсутных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отсу́тствующий

1. прич. які́ (што) адсу́тнічае, яко́га няма́;

2. прил. адсу́тны;

отсу́тствующий взгляд адсу́тны по́зірк;

3. сущ. адсу́тны, -нага м.;

установи́ть число́ отсу́тствующих устанаві́ць ко́лькасць адсу́тных.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безве́стно нареч. невядо́ма;

безве́стно отсу́тствующий адсу́тны без ве́стак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недостаю́щий

1. прич. яко́га (яко́й) нестае́, яко́га (яко́й) не хапа́е;

2. в знач. прил. адсу́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)