адсло́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адсло́йваецца адсло́йваюцца
Прошлы час
м. адсло́йваўся адсло́йваліся
ж. адсло́йвалася
н. адсло́йвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсло́йвацца несов., возвр., страд. отсла́иваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсло́йвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адслаіцца.

2. Зал. да адслойваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́іцца; зак.

Аддзяліцца слоем.

|| незак. адсло́йвацца, -аецца; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отсла́иваться возвр., страд. адсло́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпласто́ўвацца несов., возвр., страд., см. адсло́йвацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разлуча́ць ’падзяляць на часткі’ (лід., Сл. ПЗБ), разлуча́цца ’падзяляцца на часткі’, ’адслойвацца (пра малако)’ (астрав., лаг., Сл. ПЗБ). Да лучы́ць 1 (гл.), параўн. ст.-слав. разлѫчити ’аддзяліць’ і пад. (< *orz‑lǫčiti, аб семантычным развіцці *lǫčiti ад ’разлучаць’ да ’злучаць’ гл. ЭССЯ, 16, 132–133).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)