адры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак.

1. гл. рыць.

2. каго-што. Рыючы, дастаць, вызваліць.

А. скарб.

|| незак. адрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адры́е адры́юць
Прошлы час
м. адры́ў адры́лі
ж. адры́ла
н. адры́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адры́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адры́ць сов. отры́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрыва́ць гл. адарваць, адрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрыва́ць

1. несов., в разн. знач. отрыва́ть; (резким движением — ещё) обрыва́ть;

2. (насильственным путём часть территории) отрыва́ть, отторга́ть;

1, 2 см. адарва́ць;

◊ на хаду́ падно́скі ~ва́е — погов. на ходу́ подмётки рвёт

адрыва́ць II несов. (к адры́ць) отрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)